Veiligheid op de werkvloer: "Het gaat om je eigen veiligheid"

In het vliegtuig draag je veiligheidsgordels. Voetballen? Scheenbeschermers! En grote kans dat je je kinderen een helm laat dragen als ze net leren fietsen. Stiekem zijn we veel bezig met veiligheid. Toch is veiligheid op en rond de werkvloer niet altijd even vanzelfsprekend, terwijl het dat wel zou moeten zijn. Ook bij elk®. We spraken af met Katja en Frank om over dit belangrijke onderwerp te praten. 

Katja, de meesten van ons hebben je op het podium gezien tijdens de veiligheidsquiz op 11 oktober. Maar waar houd jij je zoal mee bezig? 

“Ik ben in mei als veiligheidskundige gestart. Samen met Jan-Henk (Pronk). Hans (Doevendans) en Frits (van Ooijen) ben ik onderdeel van het KAM-team. KAM staat voor Kwaliteit, Arbo en Milieu. Kwaliteit gaat over processen en producten. Arbo gaat vooral over gezond en veilig werken, en onder Milieu vallen zaken als afval en duurzaamheid. Superbreed dus. Ik richt me vooral op veiligheid en gezondheid; Jan-Henk houdt zich bezig met kwaliteit – alle certificaten – en milieu.  

En wat is jouw rol, Frank? 

“Ik  stuurde voorheen de afdeling aan, maar heb nu een adviserende rol. In juni heb ik het stokje formeel overgedragen aan Frits. Samen met hem zijn we bezig met ‘KAM 2.0’ om onze groeiende organisatie klaar voor de toekomst te krijgen. We worden daarbij geholpen door Van Mun Advies. Ze doen audits, online toolboxen en houden statistieken bij. Op dit moment gaan ze alle vestigingen langs voor de interne audits. Die gebruiken we als een soort 0-meting om vandaaruit verder te verbeteren en te professionaliseren. 

Hoe staan we ervoor? 

Katja: “Volgens mij best wel goed. We hebben veel dingen goed geregeld binnen de hele groep, en dat is – met alle nieuwe ‘familieleden’- een hele prestatie. Het kost wel veel tijd om alle documenten en processen in de goede vorm te gieten!” 

Frank: “Door alle overnames zie je dat ieder bedrijf dingen op een eigen manier doet. Dat is niet goed of slecht, maar het maakt dingen wel lastig. En zeker voor onze normeringen en certificaten is het heel belangrijk dat we op een eenduidige en herkenbare manier werken. We hopen dat voor het einde van het jaar voor elkaar te krijgen.” 

We groeien als kool, is jullie team niet aan de kleine kant? 

Frank: “We merken nu al dat het behoorlijk druk is. Je ziet vaak dingen die je wel op wil pakken, maar waar je niet aan toekomst. Het is daarom fijn dat Katja een echte veiligheidskundige is. Zij kan de vinger precies op de zere plek leggen. Met Hans (KAM voor NVT), Katja en Jan-Henk hebben we nu mensen met wie we de basis op orde kunnen brengen. Dat is erg fijn. We zijn nog wel op zoek naar een veiligheidskundige. Dus mocht iemand een goede kandidaat in zijn netwerk hebben, dan horen we dat graag!”  

Hoe brengen jullie de veiligheid naar onze projecten? 

Katja: “We voeren alle veranderingen door via de regiodirectie. Ik heb ook veel contact met de operationeel managers en de projectleiders. Als ik naar een project ga, neem ik alle veranderingen door en vraag ik hoe het ervoor staat. Daar komen altijd wel nuttige dingen uit.”  

Zien jullie een verschil tussen collega’s op kantoor en op de projecten? 

Frank: “Er zou geen verschil moeten zijn eigenlijk. ‘Buiten’ weten ze heel goed wat veilig is of niet, omdat onze mensen daarin getraind zijn. Op kantoor wordt er toch wat makkelijker mee omgegaan. Er is minder aandacht voor de risico’s. Neem een slingerende kabel. Niemand ziet dat als een risico, maar dat is het wel.”  

Katja: “Kantoorrisico’s worden ook vaak onderschat. Mensen halen hun schouders op en denken ‘het zal wel’. Maar als je te lang in een verkeerde houding naar je scherm kijkt of veel last hebt van stress, loop je ook een groot gezondheidsrisico. Dat zien we gewoon minder snel als bedreiging. We proberen dat te ondervangen door beeldscherminstructies te geven en goed te kijken naar de instellingen van een werkplek. Dat zou bij onze mensen zelf wel wat meer mogen leven. We hebben mooie flexibele, maar ook vaste bureaus. Daar gaan mensen regelmatig zitten, terwijl hun houding helemaal niet goed is.” 

Frank: “Ja maar als ik iemand helemaal krom zie zitten, zeg ik er echt wel iets van!”  

Waar liggen voor jullie de grootste uitdagingen? Katja, jij bent nog vers, dus ik neem aan dat jij hier wel iets over kunt zeggen? 

Katja: “Communicatie! Veranderingen die voor ons heel logisch zijn, zijn dat natuurlijk niet voor iedereen. Maar kleine wijzigingen in beleid of regelgeving moeten op een goede manier de organisatie in. Net als informatie over werkplekinspecties, we moeten zorgen dat mensen op de hoogte zijn en daar ook toezicht op houden. We kunnen wel van de managers verlangen dat zij informatie doorgeven, maar als we merken dat kennis in bepaalde teams ontbreekt, dan is het aan ons om ze wel handvatten geven. We zijn op de achtergrond druk bezig om dit het komende jaar op verschillende leuke manieren te doen.” 

Frank: “De klantteams hebben een veranderende rol binnen KAM. We begeleiden die teams, maar ze kunnen zelf ook meer verantwoordelijkheid nemen. Ik snap dat het lastig is, het is druk en het voelt als gedoe. Dat gevoel moet eruit; het gaat om kwaliteit, veiligheid en gezondheid. Dat is nooit gedoe! Iedereen snapt het, en weet het ook wel, maar niet iedereen wil er veel aan doen.”  

Waarvan zouden jullie willen dat iedereen bij elk® zich eraan houdt? 

Frank: “100% veilig werken. Elkaar aanspreken op onveilig gedrag en gevaarlijke situaties. Als we dat kunnen bereiken, hebben we ons doel bereikt.” 

Is dat haalbaar? 

In koor: “JA!”  

Frank: “Als je nu al zegt dat het niet haalbaar is, speel je een verloren wedstrijd. Ik geloof er zeker in en heb vertrouwen in onze collega’s.”  

Katja: “Bijna iedereen is al heel goed bezig, maar we willen naar de 100%. De wil is er, dat merk ik echt. Er wordt altijd van alles over de bouw geroepen, maar het gaat al heel goed. Soms is er gewoon iets meer ondersteuning nodig. We zitten al zeker op een 7.5 en dat is toch bijna een 8, dat klinkt iets mooier!”